BAŞARILI ANNE ÇOCUĞUNDAN MI BELLİ OLUR?

Çocuğumuzun başarısı bizim başarımız mıdır?

Çocuğum okulda başarısızsa, sigara, içki gibi kötü alışkanlıklara başladıysa, arkadaşları ile kavga ediyorsa, öfkeli ya da hırçın ise, ya da mesela babaannesi “annesi, sen bu çocuğa iyi bakmıyor musun, hiç mi ders çalıştırmıyorsun, pek bir zayıf, yedirmiyor musun” gibi laflar söylüyorsa, o zaman kendimi başarısız mı hissetmeliyim?

Ya da eğer çocuğum, örneğin

arkadaşlarından daha iyi notlar alıyorsa,
arkadaşlarından daha sosyal ve özgüvenliyse,
arkadaşları gibi kötü alışkanlığı yoksa, ya da
arkadaşlarından daha saygılı ve yetenekliyse,
bu durum beni başarılı bir anne yapar mı?

Çocuk başarısızsa, başlarız düşünmeye…

Nerede yanlış yaptık?

Çocuğum büyürken onun adına aldığımız kararlar mı yanlıştı?

Yoksa iyi rol model mi olamadık?

Fazla korumacı mı olduk?

Fazla disiplin ya da az sevgi mi verdik?

Ebeveynin davranışlarının çocuğun başarısı ve başarısızlığında önemli rol oynadığına tabii ki ben de inanıyorum. Ama acaba bu rol her zaman belirleyici faktör olabilir mi?

Çocuğumuzun yapılanmasında, ebeveynin tüm çabasına rağmen, genlerin ve kontrol edemeyeceğimiz çevresel faktörlerin etkisinin ağır basabileceği durumlar var.

Her çocuğu kendi potansiyeline göre değerlendirmek lazım. Ancak çocukları birbirleri ile kıyaslama eğilimindeyizdir ve işler tam istediğimiz gibi gitmiyorsa, bu kıyaslama kendimizi yetersiz hissettirir.

Biz anne olarak mükemmel olmaya çalıştıkça, kendimize stres yükleriz. Bu stres bizi endişeli ve mutsuz eder, bazen de gerçekçilikten uzaklaştırır. Belki de resim o kadar kötü değildir. Çocuğumun şu an ki başarısızlığı, ilerde mutlaka başarısız olacağı anlamına da gelmez. Kendimizi değerlendirirken, endişelerin esiri olup aşırı olumsuz senaryolara kapılmamamız, gerçekçi kalabilmemiz önemli.

Çocuğumuzun o an ki başarısızlığı, çocuğumuzu tanımamız için bir fırsattır

Bazen içimizde ki ses “suç sende, çocuğum başarılı olamayacak” dediğinde kendine sor bu gerçek mi?

Çocuğumuz konuşmayı ya da yürümeyi geç öğrenirken ki olumsuz düşüncelerimiz ne kadar gerçekti?

Çocuğumun şu an ki durumu bana ne anlatıyor?

Stresimizin bize ve çocuğumuza etkisi…

Çocuğumuzun başarısızlığında, çocuğumuza, olaylara, kendimize sinirleniriz. Stresimiz, sağlıklı düşünmemize engel olur. Çocuklarımıza doğru davranmamızı ve onları anlamamızı engeller.

Stresli olduğumuzda ister istemez ortamı gereriz, çözüm odaklı olmaktan uzaklaşabiliriz, iletişimimize, ilişkimize zarar verecek şeyler yapabiliriz. Anne çocuğun başarısızlığını kendi ile ilişkilendirirse, bunu çocukla olan iletişimine yansıtmasına ve olayı çözmek yerine, aile ilişkilerinin yıpranmasına da neden olur.

Çocuklarımızın iyi olması için tabii ki gayret edeceğiz ama her şeyden de biz sorumlu değiliz ve her sorunu çözecek sınırsız bir güce sahip değiliz. Hem çocuğumuza hem de kendimize anlayışlı olmalıyız.

Geçmişte nerede yanlış yaptık, suçlu kimdi diye aramakla geçireceğimiz zamanı ve enerjimizi bundan sonra çocuğumuz için neler yapabiliriz sorusuna yönlendirmeliyiz.

Çocuklarımız da bizler gibi hata yapacaklar. Bunda bir sorun yok.

Onlara

hatalardan ders almayı,
yaptığı yanlışların çok büyük kısmını düzeltmenin yolları olduğunu,
kolay pes etmemeyi,
ailesine her zaman güvenebileceğini,
ilişkimizi ve iletişimimizi öncelikli tutmamız gerektiğini,
kendini ayaklarının üstünde durabilmeyi
öğretmeliyiz.

Nasıl çocuklarımızın başarısını değil, çabasını takdir etmeliysek, bizim başarımız da çabamızdan geçer.

Bazen çocuğumuzun problemine o kadar kitlenir kalırız ki kendimizi unuturuz.

Bazen bu unutma, önce bizi, sonra anne olarak performansımızı aşağıya çeker.

Bazense kendi problemimizi onun problemi ile gizleriz.

Her şey üst üste gelirken, belki orda durup “benim neye ihtiyacım var?” sorusu bize bir ışık tutabilir. Bizim mutlu olmamız çocuğumuzu daha mutlu edebilmemizi sağlayacaktır.

Ben anne olarak, çocuğumu tanımaya çalışan, çocuğumu kendi potansiyeline göre değerlendiren, gelişime açık, sevgi veren, rol model olmaya gayret eden, yol gösteren, kuralları net çizebilen, kendine iyi bakan, çabalayan, stresini yönetmeye çalışan bir anne isem, ben başarılı bir anneyim demektir.

Belgin Çıtanak  

Ebeveyn Koçu, ACC

Profesyonel Yaşam Koçu & Yoga Eğitmeni